از سخنان و خطبه های امیر المؤمنين (علیه السلام) بر می آید که ایشان در میان قوم خود به دلیل جهلشان از مقام شریف حضرت و تمایل آنان به حب دنیا که در اثر گسترش حکومت اسلامی و کثرت خراج ها زینت یافته ومزين شده بود، بیگانه می زیست؛ پس آنان به دنبال شهواتشان رفتند، لذا حضرت أصحاب خود را سرزنش می کرد و از همه ابزارها استفاده می کرد تا آن ها را بیدار و همت هایشان را برانگیزد تا نسبت به وظایفشان در اطاعت خداوند آگاه شوند واز دستورات حضرت پیروی کنند.